مون سیتی

در این نمای نزدیک کیهانی از بخش شرقی «سحابی پرده» (Veil Nebula)، یک سحابی به‌‌شکل خفاش دیده می‌‌شود. خود سحابی پرده، باقی‌‌مانده یک ابرنواختر بزرگ است؛ یک ابر باقی‌‌مانده درحال گسترش از انفجار مرگ یک ستاره سنگین. سحابی پرده تقریباً دایره‌‌ای شکل است و حدوداً ۳ درجه از آسمان را در صورت فلکی «ماکیان» (Cygnus) می‌‌پوشاند، اما سحابی  NGC 6995 که نام غیررسمی آن «سحابی خفاش» (Bat Nebula) است تنها ۰/۵ درجه یعنی حدوداً به‌‌اندازه […]

شاید در نگاه اول، این نور سبزرنگ مانند چهره یک هیولا به‌‌نظر برسد. این اتفاق به‌‌دلیل پدیده روان‌‌شناختی «پاریدولیا» (Pareidolia) است که اغلب به‌‌صورت تمایل به دیدن چهره‌‌ها در الگوهایی از نور و سایه تجربه می‌‌شود. این چشم‌‌انداز دیدنی شگفت‌‌انگیز، درحقیقت یک سراسرنمای ۱۸۰ درجه‌‌ای از نورهای شمالی (شفق قطبی) است که مانند لکه‌‌های جوهر روی یک تکه کاغذ تاشده، به‌‌صورت دیجیتالی منعکس شده است. برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید. چارچوب‌‌های به‌‌کاررفته […]

آیا جهان ما تسخیر شده است؟ در این نقشۀ ماده تاریک ممکن است چنین به‌‌نظر برسد. گرانش ماده تاریک نامرئی توضیح می‌‌دهد که چرا کهکشان‌‌ها با این سرعت می‌‌چرخند، چرا کهکشان‌‌ها با این سرعت به‌‌دور خوشه‌‌ها می‌‌گردند، چرا عدسی‌‌های گرانشی نور را به‌‌شدت منحرف می‌‌کنند و چرا ماده مرئی هم در جهان محلی و هم در تابش زمینه کیهانی توزیع می‌‌شود. این تصویر برجسته از بخش «جهان تاریک» نمایشگاه فضایی آسمان‌‌نمای «هایدن» (Hayden) موزه تاریخ […]

هدف رؤیایی این بود که هم آبشار و هم راه شیری با هم به‌‌تصویر کشیده شوند. ثبت این تصویر، مشکلاتی را به همراه داشت ازجمله یافتن یک مکان مناسب برای دوربین، نورپردازی مصنوعی آبشار و دره پیرامون، به‌‌تصویرکشیدن کل این منظره با عکس‌‌های پیش‌‌زمینه و پس‌‌زمینه متعدد، نگرانی از اینکه کرم‌‌های شب‌‌تاب بیش از حد حواس‌‌پرت‌‌کننده باشند، خشک نگه داشتن دوربین و اجتناب از پا گذاشتن روی یک مار سمی. این تصویر، حاصل ترکیب تصاویری […]

«شبح میراخ» (Mirach’s Ghost) واقعاً آنقدرها هم مانند اشباح ترسناک نیست. شبح میراخ یک کهکشان کم‌‌نور و مبهم است که برای اخترشناسان شناخته‌‌شده است و تقریباً درامتداد خط دید ستاره درخشان میراخ دیده می‌‌شود. ستاره میراخ یا «بتا زن برزنجیر» (Beta Andromedae) که در مرکز این میدان پرستاره قرار دارد، حدوداً ۲۰۰ سال نوری از زمین دور است. این ستاره سرخ غول‌‌پیکر نسبت به خورشید سردتر اما بسیار بزرگ‌‌تر و درخشان‌‌تر است. برای مشاهده تصویر در […]

کهکشان‌‌های کوتوله NGC 147 (چپ) و NGC 185 در این تصویر تلسکوپی واضح کنار هم قرار گرفته‌‌اند. این دو، کهکشان‌‌های اقماری اغلب به‌‌تصویر کشیده‌‌ نشده کهکشان مارپیچی «آندرومدا» (Andromeda) هستند؛ کهکشان بزرگی که تقریباً ۲/۵ میلیون سال نوری از زمین دور است. فاصله آن‌‌ها در آسمان، در این میدان دید زیبا کمتر از یک درجه است، یعنی تنها حدود ۳۵ هزار سال نوری در فاصله آندرومدا. خود کهکشان آندرومدا خارج از این چارچوب قرار دارد. […]

در یکی از شب‌‌های آگوست، دو دوست پس از یک پیاده‌‌روی روزانه در فلات d’Emparis در کوه‌‌های آلپ فرانسه، از این منظره لذت بردند. در ارتفاع ۲۴۰۰ متری، آسمان صاف بود. نور ماه، پیش‌‌زمینه گرفته‌‌شده در این سراسرنمای عمودی ساده را روشن کرده است. درامتداد صفحه کهکشان راه شیری، ستاره‌‌های صورت فلکی «ذات‌‌الکرسی» (Cassiopeia) و «برساوش» (Perseus) درراستای لبه چپ این سراسرنما می‌‌درخشند. ابر کم‌‌نوری که دارای یک هسته درخشان است و مستقیماً بالای سر […]

این سحابی، برای بعضی‌‌ها مانند چشم یک گربه و برای برخی نیز شاید شبیه یک صدف حلزونی کیهانی غول‌‌پیکر به‌‌نظر برسد. این سحابی یکی از درخشان‌‌ترین و پرجزئیات‌‌ترین سحابی‌‌های «سیاره‌‌نمای» (Planetary) شناخته‌‌شده است که از گاز بیرون رانده‌‌شده در مرحله کوتاه اما باشکوه نزدیک به پایان عمر یک ستاره خورشیدگونه تشکیل شده است. ستاره مرکزی درحال مرگ این سحابی ممکن است این پوسته‌‌های هم‌‌مرکز دایره‌‌ای بیرونی را با پس زدن لایه‌‌های خارجی در مجموعه‌‌ای از […]

چرا گاهی اوقات بخشی از جو خورشید به فضا پرتاب می‌‌شود؟ علت آن در میدان‌‌های مغناطیسی متغیر که از سطح خورشید عبور می‌‌کنند، نهفته است. مناطق مغناطیسی قوی سطح که به‌‌عنوان «مناطق فعال» شناخته می‌‌شوند، معمولاً با لکه‌‌های خورشیدی تاریک مشخص می‌‌شوند. مناطق فعال می‌‌توانند گاز باردار را درامتداد میدان‌‌های مغناطیسی قوس‌‌دار یا گسترده هدایت کنند؛ گازی که گاهی اوقات عقب‌‌نشینی می‌‌کند، گاهی اوقات می‌‌گریزد و گاهی اوقات نه‌‌تنها می‌‌گریزد بلکه روی سیاره زمین نیز […]

«سحابی سر اسب» (Horsehead Nebula) یکی از معروف‌‌ترین سحابی‌‌ها در آسمان است. این سحابی در سمت راست تصویر به‌‌صورت یک فرورفتگی تاریک در مقابل سحابی گسیلشی نارنجی‌‌رنگ قابل مشاهده است. ازآنجا که سحابی سر اسب یک ابر غبارآلود مبهم است که جلوی یک سحابی گسیلشی درخشان قرار گرفته، این سحابی تاریک دیده می‌‌شود. این ابر کیهانی مانند ابرهای جو زمین، به‌‌طور اتفاقی شکل قابل تشخیصی به‌‌خود گرفته است. چند هزار سال دیگر، حرکات درونی این […]