مون سیتی

این تصویر، کدام قسمت از ماه را نشان می‌‌دهد؟ هیچ‌‌کدام، زیرا آن‌‌چه که می‌‌بینید سیاره «عطارد» (Mercury) است نه ماه. سطح قدیمی عطارد مانند سطح ماه زمین پر از دهانه است. عطارد که تنها اندکی بزرگ‌‌تر از ماه است، بسیار چگال‌‌تر و سنگین‌‌تر از هر قمری در منظومه شمسی است، زیرا عمدتاً از آهن ساخته شده است. درحقیقت، سیاره زمین تنها سیاره‌‌ چگال‌‌تر است. برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید. ازآنجا که عطارد به‌‌ازای […]

«سحابی گام» (Gum Nebula) به‌‌قدری بزرگ و نزدیک است که دیدنش واقعاً کار سختی است. این گستره میان‌‌ستاره‌‌ای از گاز هیدروژن برافروخته اغلب از جلب توجه دوری می‌‌کند زیرا با وجود این‌که ۳۵ درجه (بیش از ۷۰ قرص کامل ماه) را پوشش می‌‌دهد، بیشترش کاملاً کم‌‌نور است. برنامه‌‌ریزی شده بود این تصویر موزائیکی وسیع و دیدنی ۹۰درجه‌‌ای به‌‌اندازه‌‌کافی، هم گسترده و هم ژرف باشد تا سحابی گام که در سمت راست به‌‌رنگ قرمز قابل مشاهده […]

چه چیزی باعث این برون‌‌ریزی از ستاره «$$V838$$ تک‌‌شاخ» (V838 Mon) شده است؟ در اوایل سال ۲۰۰۲، سطح بیرونی ستاره $$V838$$ تک‌‌شاخ به‌‌دلایل ناشناخته‌‌ای ناگهان بسیار منبسط و درنتیجه به یکی از درخشان‌‌ترین ستاره‌‌های کهکشان راه شیری تبدیل شد. سپس، درست همان‌‌گونه ناگهانی منقبض و محو شد. این‌‌چنین درخشش ستاره‌‌ای قبلاً دیده نشده بود. همان‌‌طور که می‌‌دانید ابرنواخترها و نواخترها ماده را به درون فضا تخلیه می‌کند. برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید. […]

کهکشان مارپیچی و زیبای NGC 6744 با پهنای تقریباً ۱۷۵,۰۰۰ سال نوری، از کهکشان راه شیری بزرگ‌‌تر است. این کهکشان در صورت فلکی جنوبی «طاووس» (Pavo) و در فاصله حدوداً ۳۰ میلیون سال نوری از زمین واقع شده است اما در تلسکوپ‌‌های کوچک تنها به‌‌صورت یک جرم کم‌‌نور و گسترده به‌‌نظر می‌‌رسد. دیسک این جزیره کیهانی نزدیک در این تصویر کهکشانی پرجزئیات، متمایل به خط دید ما دیده می‌‌شود. این نمای تلسکوپی، ناحیه‌‌ای حدوداً برابر […]

آیا خورشید هر روز به یک نقطه در آسمان بازمی‌‌گردد؟ خیر. پاسخ بهتر و بصری‌‌تر به این پرسش، منحنی «آنالما» (Analemma) است که از ترکیب تصاویر گرفته‌‌شده در یک زمان و مکان درطول یک سال ایجاد می‌‌شود. آنالمایی که در این تصویر نشان داده شده است، حاصل تدوین عکس‌‌هایی است که در ساعت ۴:۳۰ بعدازظهرِ روزهایی از سال ۲۰۲۱ در کشور تایوان گرفته شده‌‌اند. در پیش‌‌زمینه تصویر، خط افق شهر تایپه و برج بلند تایپه […]

آیا دوست دارید لبخند یک رنگین‌‌کمان را ببینید؟ کافی است هنگامی که خورشید نزدیک افق قرار دارد، سمت‌‌الرأس (بالاترین نقطه آسمان در بالای سرتان) را نگاه کنید (شاید امکانش برایتان فراهم باشد). این رنگین‌‌کمان که نمونه‌‌ای از یک هاله یخی به‌‌نام «رنگین‌‌کمان سَرسو» (Circumzenithal Arc) است در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ (۵ اسفند ۱۴۰۰)  بر فراز یک درخت نخل از شهر «راگوسا» (Ragusa) در جزیره سیسیل ثبت شده است. این کمان‌‌های رنگارنگ به‌‌دلیل رنگ‌‌ها و انحنای […]

در این چشم‌‌انداز شبانه از ساحل «پوینت ریز» (Point Reyes) ایالت کالیفرنیا و رو به اقیانوس آرام، صورت‌‌های فلکی زمستانی نیمکره شمالی و قوس طویل راه شیری درحال غروب هستند. ستاره «شباهنگ» (Sirius) که به‌‌عنوان ستاره آلفای صورت فلکی «سگ بزرگ» (Canis Major) شناخته می‌‌شود، در زیر این قوس پرستاره نزدیک به سمت چپ به‌‌طور چشمگیری قابل مشاهده است. همچنین، ستاره زردرنگ «شبان‌‌شانه» (Betelgeuse) در صورت فلکی شکارچی، ستاره «دَبَران» (Aldebaran) در صورت فلکی «گاو» […]

چرا آسمان مانند یک رنگین‌‌کمان تکرارشونده بسیار بزرگ می‌‌درخشد؟ دلیلش پدیده‌‌ای به‌‌نام «هواتاب» (Airglow) است که درحال حاضر پیوسته رخ می‌‌دهد اما معمولاً به‌‌سختی دیده می‌‌شود. یک آشفتگی مانند یک توفان نزدیک‌‌شونده، ممکن است امواج محسوسی در جو زمین ایجاد کند. این امواج گرانشی، نوسان‌‌هایی در هوا هستند مشابه با نوساناتی که هنگام پرتاب یک سنگ در آب آرام ایجاد می‌‌شوند. هواتاب قرمزرنگ احتمالاً از مولکول‌‌های OH در ارتفاع حدوداً ۸۷ کیلومتری که توسط نور […]

یکی از مکان‌‌هایی که ستاره‌‌ها در آن شکل می‌‌گیرند، مناطق ستاره‌‌زایی معروف به «گوی‌‌های گازی تبخیری» (Evaporating Gaseous Globules | EGGs) است که در انتهای این ستون غول‌‌پیکر از گاز و گرد و غبار در «سحابی عقاب» (Eagle Nebula | M16) درحال آشکار شدن هستند. EGGs مناطق متراکمی از (غالباً) گاز هیدروژن مولکولی هستند که متلاشی شده و ازنظر گرانشی فرو می‌‌پاشند تا ستاره‌‌ها شکل بگیرند. برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید. نور […]

به‌‌نظر می‌‌رسد سحابی‌‌های بازتابی آبی‌‌رنگ، این پهنه غبارآلود را پر کرده‌‌اند. این چارچوب تلسکوپی واضح، بیش از یک درجه از آسمان را در صورت فلکی کم‌‌نور «تک‌‌شاخ» (Monoceros) پوشش می‌‌دهد. سحابی آبی IC 447 که در مجموعه ابر «تک‌‌شاخ آر۱» (Monoceros R1) با فاصله تقریباً ۲,۵۰۰ سال نوری از زمین دیده می‌‌شود، در سمت چپ قرار دارد و توسط یک رشته تاریک و طویل از گردوغبار به سحابی IC 446 در سمت راست و پایین‌‌تر […]