این سحابی ممکن است شبیه یک علامت سؤال بسیار بزرگ کیهانی به‌‌نظر برسد، اما سؤال بزرگ و مهم این است که این گاز درخشان و گردوغبار تاریک چگونه تاریخچه ستاره‌‌زایی این سحابی را آشکار می‌‌کند. منطقه ستاره‌‌زای برافروخته NGC 7822 در لبه یک ابر مولکولی غول‌‌پیکر نزدیک به صورت فلکی شمالی «قیفاووس» (Cepheus) و در فاصله حدوداً ۳,۰۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است. در این چشم‌‌انداز رنگی و پرجزئیات، لبه‌‌های درخشان و اشکال تاریک درون سحابی خودنمایی می‌‌کنند. این تصویر موزاییکی ۹تکه‌‌ای که طی ۲۸ شب با یک تلسکوپ کوچک در تگزاس گرفته شده است، شامل داده‌‌هایی از فیلترهای باندباریک است و گسیلش اتم‌‌های اکسیژن، هیدروژن و گوگرد را به رنگ‌‌های آبی، سبز و قرمز نشان می‌‌دهد. این خط گسیلشی و ترکیب رنگی به «پالت هابل» (Hubble Palette) مشهور است.
این گسیلش اتمی نیرویش را از تابش پرانرژی ستاره‌‌های داغ مرکزی می‌‌گیرد. تابش و بادهای قوی آن‌‌ها اشکال ستون‌‌مانند چگال‌‌تر را تراشیده و دچار فرسایش می‌‌کنند و با کنار زدن گردوغبار، یک حفره مشخص به‌‌پهنای چند سال نوری در مرکز این ابر زایشی پدید می‌‌آورند. ستاره‌‌ها همچنان می‌‌توانند درون این ستون‌‌ها دراثر رمبش گرانشی درحال شکل‌‌گیری باشند اما با فرسایش ستون‌‌ها، هر ستاره درحال شکل‌‌گیری درنهایت از مخزن ماده ستاره‌‌ای خود جدا خواهد شد. گستردگی این میدان دید در فاصله برآوردشده NGC 7822 بیش از ۴۰ سال نوری است.
اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:
