این پرتگاه بلند، نه روی یک سیاره و قمر بلکه روی یک دنباله‌‌دار قرار دارد. این پرتگاه که بخشی از هسته تاریک دنباله‌‌دار «چوریوموف-گراسیمنکو» (Churyumov-Gerasimenko | 67P) است، توسط فضاپیمای «روزتا» (Rosetta) کشف شده بود؛ یک فضاپیمای رباتیک که توسط آژانس فضایی اروپا پرتاب شد و در سال ۲۰۱۴ این دنباله‌‌دار را ملاقات کرد. تصویری که از این پرتگاه ناهموار مشاهده می‌‌کنید، در سال ۲۰۱۴ توسط روزتا گرفته شده است. اگرچه، پرتگاه تقریباً یک کیلومتر ارتفاع دارد، اما گرانش سطحی پایین دنباله‌‌دار احتمالاً یک صعود دست‌‌یافتنی و حتی یک پرش نجات‌‌بخش که بتوان از آن جان سالم به‌‌در برد را ممکن سازد.
برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.
در پایین پرتگاه، زمین نسبتاً صاف و همواری وجود دارد که تخته‌‌سنگ‌‌هایی به‌‌بزرگی ۲۰ متر روی آن قرار دارند. داده‌‌های به‌‌دست‌‌آمده از روزتا نشان می‌‌دهد که یخ موجود در دنباله‌‌دار ۶۷P دارای یک شکست دوتریوم است که به‌‌طور قابل‌‌توجهی متفاوت بوده و ازاین‌‌رو، احتمالاً منشأ متفاوتی نسبت به آب اقیانوس‌‌های کره زمین دارد. مأموریت روزتا در سال ۲۰۱۶ با یک برخورد کنترل‌‌شده به دنباله‌‌دار ۶۷P، پایان یافت. این دنباله‌‌دار به‌‌تازگی از حضیض زمینی (نزدیک‌‌ترین فاصله با زمین) عبور کرده و همچنان از طریق یک تلسکوپ کوچک قابل مشاهده است.
اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
