کهکشان آندرومدا یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین کهکشان‌های موجود در جهان است. این کهکشان در فاصله‌ای حدوداً ۲٫۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و به عنوان یکی از کهکشان‌های همسایه ما در منظومه شمسی شناخته می‌شود.
کهکشان آندرومدا دارای شکلی مشابه به یک دیسک است و قطر آن حدود ۱۴۰ هزار سال نوری است. این کهکشان در طول تاریخ بسیاری از اختلافات و تلاش‌های مختلف برای فهمیدن ساختار و خصوصیات آن را تجربه کرده است. با استفاده از تلسکوپ‌های قدرتمند، علمای فضایی توانسته‌اند جزئیات بسیاری را درباره این کهکشان کشف کنند.
در کهکشان آندرومدا، میلیاردها ستاره وجود دارد که به صورت گروه‌ها و ابرستاره‌ها در دیسک کهکشان قرار گرفته‌اند. همچنین، این کهکشان دارای چندین بخش با رنگ‌ها و ستارگان مختلف است که به آن‌ها “بخش‌های ستاره‌ای” می‌گویند.
کهکشان آندرومدا همچنین دارای چندین جرم سیاه است که به عنوان نقاطی با گرانش بسیار قوی شناخته می‌شوند. این جرم‌های سیاه معمولاً در مرکز کهکشان و در نزدیکی ستارگان بزرگ قرار دارند و تاثیر قوی بر حرکت ستارگان و ماده در اطراف خود دارند.
با توجه به فاصله بسیار بزرگ کهکشان آندرومدا از زمین، تحقیقات و مطالعات بیشتری برای درک کامل این کهکشان لازم است. با این حال، علمای فضایی همچنان در حال بررسی و بررسی این کهکشان هستند و امیدوارند که در آینده بتوانند بیشتر درباره ماهیت و ساختار آن بفهمند.
ویژگی‌های کهکشان اندرومدا
کهکشان آندرومدا که با نام‌های Messier 31، M31 یا NGC224 نیز شناخته می‌شود، یکی از معدود مواردی است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است و به عنوان یک تیرگی شیری ظاهر می‌شود. فاصله آن از زمین حدود ۲,۴۸۰,۰۰۰ سال نوری و قطر آن تقریباً ۲۰۰,۰۰۰ سال نوری است.
کهکشان آندرومدا در ویژگی‌های متفاوتی با کهکشان راه شیری مشترک است. نام این کهکشان در اوایل سال ۹۶۵ میلادی در کتاب ستاره‌های ثابت توسط ستاره‌شناس مسلمان الصوفی عنوان شد و در سال ۱۶۱۲ اندکی پس از اختراع تلسکوپ توسط ستاره‌شناس آلمانی «سیمون ماریوس» (Simon Marius) دوباره مشاهده و کشف شد.
برای قرن‌ها ستاره‌شناسان کهکشان آندرومدا را به عنوان یکی از اجزای کهکشان راه شیری در نظر می‌گرفتند، یعنی یک سحابی مارپیچی مانند سایر توده‌های درخشان گاز درون سیستم کهکشانی محلی (از این رو نام سحابی آندرومدا) است.
تا اینکه در دهه ۱۹۲۰ ستاره‌شناس آمریکایی «ادوین پاول هابل» (Edwin Powell Hubble) به طور قطعی تشخیص داد که آندرومدا در واقع یک کهکشان جداگانه ورای راه شیری است.
کهکشان آندرومدا پیشینه عجیبی دارد که شامل برخورد و جمع شدن کهکشان‌های دیگر است. کهکشانی نزدیک و عجیب در کنار آندرومدا یعنی M32 ساختاری دارد که نشان می‌دهد M32 قبلاً یک کهکشان عادی و پرجرم بوده که در برخوردی با آندرومدا در گذشته، بسیاری از قسمت‌های خارجی و احتمالاً همه خوشه‌های کروی خود را از دست داده است.
بررسی عمیق قسمت‌های خارجی کهکشان آندرومدا نیز ساختارهای منسجم عظیمی از جریان‌های ستاره‌ای و ابرها را تایید می‌کند. این داده‌های رصدی بیانگر این است که قسمت‌های خارجی آندرومدا شامل بقایای خارجی کهکشان‌های کوچکتر خرد شده توسط کهکشان مرکزی غول پیکر بوده است.
کهکشان آندرومدا چگونه تشکیل شده است؟
داده‌ها نشان می‌دهند که آندرومدا در نتیجه برخورد دو کهکشان کوچکتر و تقریباً ۵ تا ۹ میلیارد سال پیش شکل گرفته است.
تعداد ستارگان کهکشان آندرومدا چه قدر است؟
تعداد ستارگان موجود در کهکشان آندرومدا یک تریلیون یا
در سال ۲۰۰۶ اعلام شده بود که کره کهکشان آندرومدا تراکم ستاره‌ای بالاتری از راه شیری دارد و دیسک ستاره‌ای کهکشانی آن تقریباً دو برابر قطر راه شیری برآورد شده بود. در نتیجه جرم کل کهکشان آندرومدا بین
در این اندازه‌گیری جرم ستاره‌ای آندرومدا
از سال ۲۰۱۸ نتایج حاصل از اندازه‌گیری‌های رادیویی که جرم دو کهکشان را مشابه یکدیگر محاسبه کرده، مورد تایید بیشتری است اگر چه این موضوع هنوز توسط تعداد زیادی از گروه‌های تحقیقاتی در سراسر جهان در حال تحقیق است.
از سال ۲۰۱۹ محاسباتی که بر اساس سرعت فرار و اندازه‌گیری جرم دینامیکی انجام شده است جرم کهکشان آندرومدا را برابر با
علاوه بر ستاره‌ها، محیط بین ستاره‌ای کهکشان آندرومدا حاوی حداقل
در سال ۲۰۰۴ با استفاده از ستاره تپشگر سفیوس که ستارگان زرد رنگ، تپشگر و بسیار بزرگ هستند که درخشندگی آن‌ها به‌طور منظم تغییر می‌کند این فاصله
با میانگین‌گیری از این مقدارها می‌توان گفت فاصله زمین تا کهکشان آندرومدا
روشنایی آندرومدا چه قدر است؟
در مقایسه با کهکشان راه شیری به نظر می‌رسد کهکشان آندرومدا دارای ستاره‌های مسن‌تر با سنی بزرگتر از